|
Na een redelijk onrustige laatste nacht in de camper gaan we rond half acht aan de slag. Eerst koffie en ontbijt, dan afwassen en alle etensspullen waar we niets meer aan hebben weggooien. Gisteravond de kar al schoongemaakt, dus dat scheelt weer. Dan het bed afhalen en alle beddengoed e.d. weer in de 2 zakken van Cruise America stoppen. Dan proberen om alles in de tassen te krijgen. Verdorie, ik had toch gehoopt dat mijn helm er ook bij zou kunnen, maar dat is dus niet zo. Toch wel veel gekocht zeker. Uiteindelijk zit alles van belang er weer in. De flesjes water en cola die over zijn weggegeven aan een Duitser die nog aan het begin van zijn reis is zo te zien. Dan nog even water bijvullen en toch maar de vuilwater tank legen.
En om kwart over negen gaan we op weg voor het laatste stuk naar Los Angeles. Het is nog 38 mijl naar Santa Monica. Maar omdat dit allemaal snelweg met dubbele rijbanen en redelijk vlak land is, rijden we al snel door Malibu. Dat is ook meer de naam dan de daad zeg. De piepkleine huizen aan de zeekant van de weg bungelen zo’n beetje op palen tegen de berg aan boven het strand. Mannetje aan mannetje staan ze. Het zal hier allemaal best duur zijn in deze buurt, maar het stelt niet echt veel voor. En dan is daar opeens al Santa Monica. Even een plaspauze op een parkeerplaats. We willen eigenlijk even langs het strand lopen, maar het betaalapparaat doet heel lullig tegen ons. Dus gaan we maar weer verder. Net na de pier tanken we de auto af. En dan gaan we na een heleboel stoplichten toch maar over de 105 en de 405 snelweg verder. Om half twaalf staan we bij Cruise America voor de deur om de auto weer in te leveren. Beddengoed in de ene bak, huisraad in de andere, leeg opleveren. Auto controleren, betalen voor een pit in de voorruit (is dat voor de reisverzekering??), de klachten mondeling neerleggen (daar doen ze toch niets mee!!) en dan zijn we hier klaar. Er zit een gezin te wachten om ook naar het Hacienda Hotel te gaan. Er wordt een gezamenlijke taxi besteld. Dat blijkt een witte verlengde limousine te zijn. Hebben we daar ook nog ingezeten. Na wat problemen om alle bagage in de auto te krijgen, gaan we dan op weg. Een filmpje gemaakt in de limo. Wow, dat ziet er echt mooi uit. Het is niet echt handig instappen en zo. Maar het heeft zeker wel wat zo’n enorme kar. En voor totaal $ 60,00 brengt hij ons naar het hotel $ 30,00 voor ons en $ 30,00 voor het andere gezin. Zijn we nog goedkoper uit dan op de heenweg ook. Maar de terug weg leek ook wel korter en simpeler dan de heenweg. Even inchecken en dan naar kamer 2812. Het andere deel van het hotel deze keer. Door de gang, over de brug en dan in de andere toren naar de 8e etage. Gauw alles in de kamer gegooid. Eerst maar even lunchen bij de IHOP, want het is inmiddels al weer ruim lunchtijd. Geen pannenkoeken deze keer. Onze laatste hambergers (slik). Dan terug naar de kamer en naar het zwembad. Waar was dat badpak nou toch ingepakt? Ik weet wel dat het al een paar keer is gebruikt deze vakantie, maar het moet er toch echt nog een keer aan geloven. Ha, daar is ie dan toch in de laatste tas. Lekker gedobberd in de pool in de zon. En kort in de whirlpool gezeten. Lekker warm, maar hij stopte met bubbelen. In de zon opgedroogd. Terug naar de kamer voor wat tv over Osama Bin Laden. Heel interessant. Morgen is het andere deel, maar dan zijn wij al weg. Best wel jammer. Een heerlijke douche. Nog even dineren in het sportcafé met al zijn tv’s op verschillende zenders en slapen en dan zit het er hier toch echt op. De vijf weken zijn omgevlogen. Zoals Peter al zei: “Zo zit je nog vol verwachting in het vliegtuig en zo moet je al weer aan de terugvlucht beginnen”. Het is mooi geweest. Het zal niet mee vallen om weer in het gareel van thuis te komen, maar daar hebben we gelukkig nog een hele week voor. AMERIKA, BEDANKT. Het was heel fijn en we komen zeker nog een keer terug. |